Ο πατήρ Μητροφάνης Σρεμπριάνσκι, εφημέριος της Ι. Μονής Αγίων Μάρθας και Μαρίας, την οποία ίδρυσε η αγία μεγάλη δούκισσα Ελισάβετ, ανέφερε το εξής περιστατικό. Λίγο καιρό πριν την έκρηξη της Ρωσσικής Επανάστασης είδε ένα όνειρο. Το όνειρο αυτό ήταν πολύ ζωντανό και προφανώς προφητικό, αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να καταλάβει την σημασία του. Το όνειρο αποτελείτο από μία σειρά τεσσάρων εικόνων. Στην πρώτη εικόνα υπήρχε ένας πανέμορφος ναός. Ξαφνικά, ο ναός ζώστηκε από φλόγες και παραδόθηκε στην φωτιά, θέαμα το οποίο ήταν φοβερό. Στην δεύτερη εικόνα φαινόταν ένα πορτραίτο της αυτοκράτειρας Αλεξάνδρας Φεόντοροβνα, αδελφής της αγίας Ελισάβετ, μέσα σε μία μαύρη κορνίζα. Από τις τέσσερις γωνίες της κορνίζας εκτείνονταν βλαστοί με μπουμπούκια από κρίνα, τα οποία άνθιζαν διαρκώς, μέχρι που τα κρίνα κάλυψαν ολόκληρο το πορτραίτο. Στην τρίτη εικόνα εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ, κρατώντας ένα πύρινο σπαθί. Τέλος, στην τέταρτη εικόνα, παρουσιάστηκε ο όσιος Σεραφείμ του Σαρόφ να είναι γονατισμένος πάνω σε ένα βράχο, έχοντας τα χέρια υψωμένα σε προσευχή.
Βρισκόμενος σε απορία για το όνειρο αυτό, ο πατήρ Μητροφάνης το περιέγραψε στην αγία Ελισάβετ ένα πρωί πριν την θεία Λειτουργία. Τότε, η αγία Ελισάβετ είπε ότι γνώριζε την ερμηνεία του ονείρου. Η πρώτη εικόνα αποκάλυπτε ότι σύντομα θα ξέσπαζε επανάσταση στην Ρωσσία, η Εκκλησία θα υφίστατο διωγμό, και για τις αμαρτίες του λαού και την απιστία του η χώρα θα έφθανε στο χείλος της ολοκληρωτικής καταστροφής. Η δεύτερη εικόνα αποκάλυπτε ότι η αδελφή της, η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα, μαζί με όλη την οικογένειά της θα είχαν μαρτυρικό θάνατο. Η τρίτη εικόνα μαρτυρούσε ότι θα ακολουθούσαν φρικτές δοκιμασίες, αλλά η τέταρτη επιβεβαίωνε ότι με τις πρεσβείες του οσίου Σεραφείμ και των άλλων αγίων της ρωσσικής γης, η Ρωσσία και ο λαός της θα έβρισκαν έλεος παρά Κυρίου.
Υπέροχο ποίημα αγαπητέ Παύλε. Πραγματικά αντάξιο της μεγαλειότητος του πνεύματος του αγίου Νικολάου. Τον έχεις τιμήσει με την γνήσια ποιητική έκφανση της αγαθής σου ψυχής. Σε ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί σας!! Η βασιλομαρτυρική οικογένεια να σε ευλογεί πάντοτε!
Η αγάπη μου για τον Άγιο Τσάρο με ώθησε να γράψω το ακόλουθο άτεχνο στιχούργημα, το οποίο έχω γράψει σε πολυτονικό σύστημα γραφής:
Αδίκως Πάσχων
Λυκαυγές του εικοστού αιώνος.
Σκοταδιασμένα άστρα αμαυρώνουν
της Δύσης το πολιτικό στερέωμα.
Μα εσύ, μοναχικό φαεσφόρο αστέρι,
αφειδώλευτα σκορπάς το φως σου
απ' του Βορρά τα μέρη.
Φευ! οι ερεβώδεις διάττοντες,
της Δημοκρατίας οι κάπηλοι,
ηγάπησαν μάλλον το σκότος ή το φως.
Την τέλεια εν τέλει βιώνεις εγκατάλειψη,
σαν έτοιμος από καιρό·
συχνά πυκνά το έλεγες
τη μέρα πως γεννήθηκες
του πολυάθλου Ιώβ.
Κι όταν του Λένιν τα ογλάνια
ξερνούν στο σώμα σου το μίσος τους,
πολίτη Ρομανόφ,
τότε ανακτάς τον θρόνο σου,
πνευματικώ τω τρόπω,
Τσάρε Πασών των Ρωσσιών,
Άγιε Νικόλαε.
30/11/2016